Femme fantastycznie nieprzewidywalne

"Niebezpieczne kobiety" George R. R. Martin, Gardner Dozois 

'Fantastyczne femme fatale', mimo apetycznej aliteracji, uważam za określenie chybione w tym przypadku. Nie wszystkie tytułowe "Niebezpieczne kobiety" są pociągające i charyzmatyczne, świat nie kręci się wokół każdej z głównych bohaterek. I czy aby na pewno są niebezpieczne…? Może z racji potęgi płci, ja jednak wolę epitet 'nieprzewidywalne'. Można sięgnąć po tę antologię z wielkim oczekiwaniem i znaleźć perełki, albo stracić cierpliwość i zacząć od ostatniego opowiadania mistrza Martina. Profilaktycznie zostawiłam je na koniec, bo wątpię, żeby ktoś niecierpliwy przebrnął przez prawie 900 stron, mając "Księżniczkę i królową" już za sobą. Z drugiej strony pojawia się szansa na chwilowe zaspokojenie dłużącego się oczekiwania na kontynuację "Gry o tron", i to tuż przed premierą piątego sezonu serialu. Ale wszystko po kolei, bo sam zbiór jako kompozycja bez wątpienia zasługuje na laury. 

"(...) świat to wredny skurczybyk. Nawet wtedy, gdy wielkie katastrofy spadają ci na głowę, 

małe nie przepuszczą okazji, by ukąsić cię w stopę."

kobieta ("Niebezpieczne kobiety" George R. R. Martin, Gardner Dozois)

"Kobiety są najcenniejszym, co posiadamy." 

mężczyzna ("Niebezpieczne kobiety" George R. R. Martin, Gardner Dozois) 

"Irlandzka życzliwość wobec ludzi powinna stać się
przedmiotem obowiązkowych zajęć w szkołach."

Diane, paryżanka ("Szczęśliwi ludzie czytają książki i piją kawę" Agnès Martin-Lugand)

Wcale tak wiele nie trzeba…

"Szczęśliwi ludzie czytają książki i piją kawę" Agnès Martin-Lugand

Nie trzeba być fanem francuszczyzny, żeby ta niepozorna książczyna skradła popołudnie i subtelnie tknęła duszę zdeklarowanego bibliofila. Bo kogo nie skusi taki tytuł…? Zgadzam się, zamiast kawy mogłoby być wino, albo ewentualnie herbata. Ale kto nie rzuciłby chociaż okiem przez szybę małej kawiarenki, skąpanej w klimatycznym świetle, w której więcej jest książek na półkach niż krzeseł i filiżanek w wyposażeniu…? Les Gens to miejsce, które może istnieć w każdej metropolii i wiosce, upchnięte gdzieś w małej, tłocznej uliczce, znane wybrańcom. Zanim jednak Martin-Lugand nas do niego zaprosi, udowodni, że życie można wziąć we własne ręce, mimo wszystko… 

"(…) nie ma żadnych dowodów na to, że celem naszego istnienia na tej planecie jest bycie wybitnie szczęśliwym czy też szczególnie normalnym. 

(…) to nasze zmartwienia i dziwactwa, nasze lęki i wewnętrzne przymusy, krótko mówiąc, wszystkie te najbardziej niemodne aspekty naszych osobowości całkiem często prowadzą nas do interesujących rzeczy."

"Czy jesteś psychopatą?" Jon Ronson

"(…) wielu ludzi o zwichrowanej osobowości posiada charyzmę albo inne cechy charakteru, 

które wydają nam się pociągające."

prof. Anthony Maden, główny klinicysta Broadmoor ("Czy jesteś psychopatą?" Jon Ronson)